متن شعر اول در مورد مبعث پیامبر اکرم (ص)

 

بعثت نور

 

از حرا آیات رحمان و رحیم آمد پدید                        یا نخستین حرف قرآن كریم آمد پدید

 

صوت اقرأ بسم ربك مى‌رسد بر گوش جان               یا كه از كوه حرا خُلق عظیم آمد پدید

 

بانگ توحید است از هر جا طنین افكن به گوش         فانى اصحاب شیطان رجیم آمد پدید

 

سید امى لقب، بر دست قرآن مى‌رسد                  یا به گمراهان صراط مستقیم آمد پدید

 

فاش گویم عقل كل فخر رسل مبعوث شد               آن كه گردد ز اعجازش دو نیم، آمد پدید

 

قصه لولاك باشد شاهد گفتار من                          یعنى امشب عالم آرا از قدیم آمد پدید

 

در حرا بر مصطفى امشب شد از حق جلوه‌گر           آنچه اندر طور سینا بر كلیم آمد پدید

 

نغمه اللهُ اكبر از حرا تا شد بلند                            بت پرستان را به تن لرزش ز بیم آمد پدید

 

گر قریش او را یتیمش خواند اما در جهان                 بس شگفتى‌ها ازین دُرّ یتیم آمد پدید

 

منجى نوع بشر داراى آیات مبین                           صاحب خُلق خوش و لطف عمیم آمد پدید

 

گفته «ما اوذى مثلى» به عالم روشن است             پیشواى خلق با قلب سلیم آمد پدید

 

بود اگر باغ جهان پژمرده از طوفان جهل                  حال بر این بوستان خرّم نسیم آمد پدید

 

گشت مبعوث آن كه عالم زنده شد از كیش او          فاش گویم محیى عظم رحیم آمد پدید

 

حب و بغض او نشانى از بهشت و دوزخ است           قصه كوته، صاحب نار و نعیم آمد پدید

 

زد تفأّل «ثابت» از قرآن به نام مصطفى                   حرف "بسم الله الرحمن الرحیم" آمد پدید

 

شاعر : ثابت خراسانی

 

متن شعری به مناسبت مبعث پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی (ص)

 

هر دم صلوات بر جمالش

 

به به كه چه روز خرم آمد              مبعوث نبى اكرم آمد

 

بس عید فرا رسید بى شك           عیدى نبود چنین مبارك

 

از بعثت او جهان جوان شد            گیتى چو بهشت جاودان شد

 

این عید به اهل دین مبارك            بر جمله مسلمین مبارك

 

از غیب ندا رسید او را                   آن ذات خجسته نكو را

 

كاى ذات نكو پیمبرى كن               برخیز و به خلق رهبرى كن

 

چون قدر و مقام رهبرى یافت          در كوه «حرى» پیمبرى یافت

 

بشنید چو این ندا محمد (ص)        شد خاتم انبیا «محمد (ص)»

 

هر روح كه دور از بدى شد             با آمدنش محمدى شد

 

قانون حیات و هستى آورد             آیین خدا پرستى آورد

 

پیدا چو شد آن جمال هستى        بشكست اساس بت پرستى

 

با بعثت آن نبى مرسل                 بتخانه به كعبه شد مبدل

 

هر دم صلوات بر جمالش               بر احمد و بر على و آلش

 

صد شكر به دین آن جنابم             قرآن مقدسش كتابم

 

خوشبخت كسى كه امت اوست    در سایه دین و رحمت اوست

 

از عرش ملك دهد سلامش           شد ختم پیمبرى به نامش

 

اى داده ز ماه تا به ماهى             بر پاكى ذات تو گواهى

 

در شأن تو گفت ایزدپاك                لولاك لما خلقت الافلاك

 

اى بر سر هر پیمبرى تاج               یك قصه توست شام معراج‏

 

قرآن كریم حجت توست                خوشبخت كسى كز امت توست

 

گر زانكه تو بت نمى‏شكستى         اسلام نبود و حق پرستى

 

توحید به ما تو یاد دادى                بتخانه و بت به باد دادى

 

اى معنى ممكنات دریاب               اى خواجه كائنات در یاب

 

ما غیر تو دادرس نداریم                دریاب كه هیچ كس نداریم

 

اى آنكه تو یار بینوائى                   فریاد رس و گرهگشائى

 

دریاب كه ما گناهكاریم                 امید شفاعت از تو داریم

 

تنها نه منم به غم گرفتار               غم از دل هر كه هست بردار

 

اى جان جهان فداى جانت            «شهرى» است غلام آستانت

 

شاعر : عباس شهرى

 

متن شعر از اشعاری برای عید مبعث و بعثت پیامبر اکرم حضرت رسول (ص)

 

پس بخوان اكنون تو با نام خدا

 

چهل سالی می گذشت ازعام فیل       میهمان  غار او  شد جبرئیل

 

آن فرشته گفت بر او این بخوان              گفت احمد اُمّی ام من ای جوان

 

تا سه باری گفت او این را بخوان            باز احمد گفت هستم ناتوان

 

ناگهان در خود فشاری سخت دید          آن فرشته علم را در او دمید

 

بار دیگر آمد او  را این  ندا                    پس بخوان اكنون تو بانام خدا

 

آن كه عالم را كند یك جا خَلَق              خلق گردانیده انسان از عَلَق

 

هست قرآن نزدت اینك پس بخوان          خالقت را زین سبب اكرم بدان

 

او قلم را بر شما تعلیم داد                   علم بر مجهول را هم داد یاد

 

اوّلین آیات قرآن شد نزو ل                   زین سبب آغاز شد كار رسول

 

چهلمین سال از گذشت عام فیل          بیست و هفتم از رجب دید آن دلیل

 

آن طرف جبریل رفتش آسمان               این طرف احمد بشد بر خانمان

 

چون خدیجه حالت احمد بدید                بسترش پهن و عبا بر وی كشید

 

كرد تشریحش محمّد واقعه                  گفت جبریل آمدش چون صاعقه

 

هركجای آسمان رخ تافتم                    نقش جبریلی به آن جا یافتم

 

گفت من هستم فرستاده ز رب             لاتخف خود را میانداز ی به تب

 

گفت برخوان نفی كردم تا سه بار           حالتی آمد كه شد تسهیل كار

 

لوح را خواندم توانستم عجب                 این توانستن بود از فضل رب

 

همسرش با مهر گفت او را چنین           مصطفی گردیده ای روی زمین

 

خانه ی آنان بشد روشن ز حق             مكّه بودش در غروب آن جا شفق

 

شاعر : محسن سید اسماعیلی

 

متن شعری در مدح و وصف حضرت رسول اکرم به مناسبت بعثت پیامبر اکرم (ص)

 

در نعت سید المرسلین علیه الصلوة و السلام

 

كریم السجایا جمیل الشیم                  نبى البرایا شفیع الامم

 

امام رسل، پیشواى سبیل                   امین خدا، مهبط جبرئیل

 

شفیع الوری، خواجه بعث و نشر            امام الهدی، صدر دیوان حشر

 

كلیمى كه چرخ فلك طور اوست            همه نورها پرتو نور اوست

 

یتیمى كه ناكرده قرآن درست               كتب خانه ى چند ملت بشست

 

چو عزمش برآهخت شمشیر بیم            به معجز میان قمر زد دو نیم

 

چو صیتش در افواه دنیا فتاد                 تزلزل در ایوان كسرى فتاد

 

به لاقامت لات بشكست خرد                به اعزاز دین آب عزى ببرد

 

نه از لات و عزى برآورد گرد                   كه تورات و انجیل منسوخ كرد

 

شبى بر نشست از فلك برگذشت         به تمكین و جاه از ملك برگذشت

 

چنان گرم در تیه قربت براند                  كه در سدره جبریل از او بازماند

 

بدو گفت سالار بیت الحرام                   كه اى حامل وحى برتر خرام

 

چو در دوستى مخلصم یافتى               عنانم ز صحبت چرا تافتی؟

 

بگفتا فراتر مجالم نماند                        بماندم كه نیروى بالم نماند

 

اگر یك سر مو فراتر پرم                       فروغ تجلى بسوزد پرم

 

نماند به عصیان كسى در گرو               كه دارد چنین سیدى پیشرو

 

چه نعت پسندیده گویم تو را؟               علیك السلام اى نبى الورى

 

شاعر : سعدی

 

متن شعری برای روز عید مبعث پیامبر اکرم (ص)

 

آمد به خانه از «حرا» محمّد

 

از شهر مكه شد جدا، محمّد               دارد به لب، خدا خدا، محمّد

 

سر تا به پا، نور و صفا، محمّد               دارد به سینه، رازها، محمّد

 

تنها رود یا رب كجا، محمّد؟                  شهرى كه در نفاق و كینه مشهور

 

شهرى كه از گناه، گشته رنجور            مظلوم و بى كس آن كه بى زر و زور

 

آمد برون، ز شهر مكه، شد دور             آن رحمت بى انتها، محمّد

 

مردم قرین كفر و بت پرستى                پیوسته در جهل و غرور و مستى

 

غرق هوس، پابند جرم و پستى            زین كرده‌ها، دور از خداى هستى

 

بر دردشان تنها دوا، محمّد                   آن شهر غم گرفته، مات و خسته

 

با چهره‌اى، افسرده و شكسته            قید امیدش از همه گسسته

 

در انتظار رهبرى نشسته                     با رنج هایش آشنا محمّد

 

كوه بلند مكه در نظاره                        دامن كشیده از بشر كناره

 

افشان شده بر قلّه‌اش ستاره              صعبُ العُبور و پُر ز سنگ خاره

 

آن جا كند منزل چرا، محمّد؟                جز مقدمش، نه یك عبور دیگر

 

جز نور او، آنجا، نه نور دیگر                    گویى بُوَد فاران و طور دیگر

 

آنجا بُوَد حق را، ظهور دیگر                   بر قلّه‌اش در انزوا، محمّد

 

نور از زمین به عرش در تَواتُر                  «حرا» دهان گشوده از تَحَیُّر

 

خالى ز تیرگىّ و از صفا پُر                    كوه بلند مكه، با تَفاخُر

 

گوید به اِلْتِجا: بیا محمّد                       بس رازها در قلب این سكوت است

 

در خلوتش تسبیح لایَمُوتْ است             از بهر جان، آن جا غذا و قوت است

 

گاهى به سجده، گاه در قنوت است       گاهى نشسته، گه به پا محمّد

 

از رنج دیگران، دلش پُر اندوه                 شب تا سحر، آن رادمرد نستوه

 

پیچیده ناله‌هایش، در دل كوه               پُر شد افق، ناگه ز نور انبوه

 

آنگه خطاب آمد كه یا محمّد                 بخوان، بخوان به نام رَبِّ سُبحان

 

كه از «عَلَقْ» بیافرید انسان                 بخوان، تویى زبان وحى و قرآن

 

از هیبت آن پرشكوه فرمان                   لرزید خود، سر تا به پا، محمّد

 

ز آن صحنه پر شور و حیرت انگیز            وآن مبعث سازنده صفاخیز

 

با قلبى از شور و نشاط، لبریز               فرسوده ز آن فرمان هیبت آمیز

 

شاعر : حسان

 

متن شعری پیرامون و درباره مبعث و بعثت پیامبر اسلام (ص)

 

واقعه ای در دل كوه

 

غــــنوده كعبه و ام القری به بستر خـــــــواب          ولـــــــــی به دامن غار حرا دلی بی تـــــــاب

 

نخفته، شب هــــــمه شب، دیده خـدا بینش          ز دیـــــــــــده رفته به دامن سرشك خونینش

 

بســـــــــــــان مــــرغ شباهنگ ناله سر كرده         بــــــــــــه كــــــوه، نــــاله جانسوز او اثر كرده

 

دلـــــــــــــش، لبالــب اندوه و محنت و غم بود         بـــــــه كــامش، از غم انسان شرنگ ماتم بود

 

وجـــــــــود وی هـــــــمگی درد و التهاب شده        ز آتـــــــش دل خـــــــود همچو شمعآب شده

 

كــــــــــه پیــــــــك حضـرت دادار، جبرئیل امین        عیـــــــــان بــه منظر او شد، خطاب كرد چنین:

 

بخــــــوان به نام خدایـی كه رب ما خلق است        پــــــــدیــــــد آور انســـان ز نطفه و علق است

 

بـــــــــــــخوان كه رب تو باشد ز ما سوا اكـــرم        كــــــــــــه ره نمود بشر را، به كاربرد قــــــــلم

 

بــــــه گوش هوش چو این نغمه سروش شنید       هــــــــــــزار چشمه نـــــــور از درون او جوشید

 

ز قیــــــد جسم رها شد، به ملك جان پیوست        شـــــــــكست مرز مكان را، به لا مكان پیوست

 

درون گلشن جانــــــــش شكفت راز وجــــــــود        گــــــــــــشود بـــــــار در آن دم به بارگاه شهود

 

بـــــــــــه بـــــزم غیب چو تشریف قربتش دادند        در آن مشـــــــــاهده منشـــــــــور عزتش دادند

 

چــــــــــو غرقه گشت وجودش به بحر ذات احد       غبـــــــــــار میم، بشد زایل از دل احـــــــــمــــد

 

بــــــــــه بی نشانی مطلق ازو نشان برخاست       حجــــــــاب كثرت موهوم از میــــــــان برخاست

 

دوبـــــــــــاره چون به مكان، رو، ز لامــــكان آورد       امیـــــــــــد و عشق و رهـــــایی به ارمغان آورد

 

درود و رحـــــــمـــــــــت وافر، ز كردگار قدیــــــــر      بـــــــــــر آن گزیده یزدان، بــــــــر آن سراج منیر

 

شاعر : محمود شاهرخی

 

متن شعرعید مبعث پیامبر اکرم (ص) از شعرهای بعثت حضرت رسول (ص)

 

بانگِ یا ایها الرسول

 

شب گشت و تیرگى همه جا را فراگرفت               وز نور ماه دامن گیتى ضیاء گرفت

 

در هفده ربیع به شوق وصال حق                       جا در درون غار حرا مصطفى گرفت

 

مهد صفا به غار حرا تا نهاد پاى                          غار حرا ز یمن قدومش صفا گرفت

 

پاسى ز شب گذشت كه از ماوراى عرش              نورى جهید و جلوه‌اش ارض و سماء گرفت

 

روح الامین به غار حرا آمد و بگفت                        این آیه را بخوان كه دل از او جلا گرفت

 

«اقرأ باسم ربك» یا ایها الرسول                          كز خواندنش سزاست ره هر خطا گرفت

 

باید براى كُشتَن نمرودیان دَهر                           جا در درون آتش عشق خدا گرفت

 

تا بگسلى ز پاى تو زنجیر بردگى                         باید به دست خویش چو موسى عصا گرفت

 

بهر نجات خلق ز گرداب هَمُّ و غم                        باید ره از جنایت و ظلم و جفا گرفت

 

محكم ببند دامن همت كه ز امر حق                     باید به دست خود عَلَم اقتدار گرفت

 

كاخ بتان خراب كن و كاخ معدلت                         آباد كن كه دست تو را كبریا گرفت

 

تاج رسالتى كه به فرقت نهاده حق                     ارض و سماء ز قدر و بهایش بها گرفت

 

برخیز گو به خلق جهان این كلام نغز                    باید براى درد خود از حق دوا گرفت

 

بانگى برآر از دل و برگو خدا یكى است                 آن خالقى كه خلق ز وجودش نوا گرفت

 

«ژولیده» شاد زى كه براى نجات خلق                 احمد به دست خویش كتاب خدا گرفت

 

شاعر : ژولیده نیشابورى

 

متن شعر از اشعار زیبای روز عید مبعث پیامبر اکرم (ص)

 

خلوت غار حرا

 

آن شب سكوت خلوت غار حرا شكست               با آن شكست، قامت لات و عزا شكست

 

آمد به گوش ختم رسولان ندا بخوان                     مُهر سكوت لعل بشر زان ندا شكست

 

با خواندن نخوانده الفبا طلسم جهل                     در سرزمین ركن و مقام عصا شكست

 

آدم به باغ خلد خدا را سپاس گفت                      تا سدّ ظلم و فقر به ام القرا شكست

 

نوح نبى به ساحل رحمت رسید و خورد                طوفان به پاس حرمت خیرالورا شكست

 

بر تخت گل نشست در آتش خلیل حق                 تا ختم الانبیا گل لبخند را شكست

 

عیسى مسیح مُهر نبوّت به او سپرد                    زیرا كه نیست دین ورا تا جزا شكست

 

آمد برون ز غار حرا میر كائنات                             آن سان كه جام خنده باد صبا شكست

 

در خانه رفت و دید خدیجه كه مى‌دهد                  از بوى خویش مُشك غزال ختا شكست

 

بر دور خویش كهنه گلیمى گرفت و خفت               آمد ندا كه داد به خوابش ندا شكست

 

یا «ایّها المدّثر»ش آمد به گوش و گفت                 باید كه سدّ درد ز هر بینوا شكست

 

قانون مرگ زنده به گوران به گوركن                      كز مرگ دختران نرسد بر بقا شكست

 

آماده بهر گفتن تكبیر كن بلال                            چون مى‌دهد به معركه خصم دغا شكست

 

اینك به خلق دعوت خود آشكار كن                      هرگز نمى‌خورد به جهان دین ما شكست

 

برخیز و بت شكن كه على دستیار توست              كز بت نمى‌خورد على مرتضى شكست

 

طعن ابى لهب نكند رنجه خاطرت                        كو مى‌خورد ز آیه «تبّت یدا» شكست

 

«ژولیده» گفت از اثر وحى ذات حق                     آن سكوت خلوت غار حرا شكست

 

شاعر : ژولیده نیشابورى

 

متن شعر ترکی برای عید مبعث پیامبر اکرم (ص)

 

تضمینی معنوی از قسمتی ازغزل حافظ با مطلع ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

 

بیر اولدوزی پارلاندی گون تک آسمان دا                او اولدوزون یوخدی تایی هچ کهکشاندا

 

او واقعا حی و حیاتی پارلاق اولدوز                      او اولدوز اولدی گونلرین شاهی جهاندا

 

مبعوث اولادا اوندا شیطان اولدی مایوس               شیطان مایوس اولدی او مبعوث اولاندا

 

اونـنـان دمک شرمنده ایلر آدمی نی                   هر شاعر اولدی ناتوان  اونان یازاندا

 

آند اولسون او دریایه کی دنیا ده تک دی              بیر حرفی اقیانوســــلردندی ســــایاندا

 

هچ بیر گیاهی انسانین دیدین تاپاماز                   اصلا بولمز جورماغین حِیسّین اوجاندا

 

 

 

 

نازلی نیگاریم مکتبه گتموب ولیکن                       بیر غمزیه اوستاد اولوب یوز مین جهاندا

 

عکس ها در

 

ادامه مطلب